Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Αγαπητέ μου Σταύρο

Καλημέρα Σταύρο,

 Σου εύχομαι τα νερά σου να αρκούν για να ξαναπνίγονται πνιγμένοι και να  ξεπλένονται, όπως μόνο εσύ γνωρίζεις, όσοι το χρειάζονται.  Και είναι τουλάχιστον 58 αυτοί. Στις όχθες σου να φυτρώνουν "ἑλιές" με λίπασμα τα ξεβρασμένα κορμιά "λαθραίων". Στα κύματά σου να πλέει το τίμιο Λιμενικό Σώμα και στους ώμους σου να σηκώνεις, στον Σταυρό του σακιδίου, τις αμαρτίες όλου του (αστικού) κόσμου. Τα θολά σου ύδατα, ιδανικά για ψάρεμα ας είναι, μικροαστικών ανησυχιών κι αριστερών ευαισθησιών με δόλωμα ένα καλογυαλισμένο ανθρωποφάγο ανθρωπισμό.

Σε φιλώ όπως μόνο σε κήπους ελαιών γνωρίζουν να φιλούν.
Παντοτινά δικός τους.

Υ.Γ.1:  Τη συνεργασία της "Ελιάς" την πήρε "'το ποτάμι" το ικανό να καταδύονται και να κρύβονται   υποβρύχια;

Υ.Γ.2: Μετέφερε σε παρακαλώ στους κυρίους Ψυχάρη, Μπόμπολα κ Σια
πως δε θα αμφιβάλλω  ποτέ ξανά για εκείνους