Το αποτέλεσμα των εκλογών και η θεία Λίτσα

   Όταν σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη η τότε κοπέλα μου, μου είχε γνωρίσει τη θεία της τη Λίτσα. Συμπαθητικός άνθρωπος,κοντούλα, γεμάτη, πάντα  χαμογελαστή, και προπάντων καλή μαγείρισσα, ότι δηλαδή προσδοκάς από μια θεία. Έτσι η απόφασή μου να την  θειοθετήσω ήταν μάλλον έυκολη. Η εξ εδέσσης ορμώμενη θεία ζούσε σε ένα χωριό πολύ λίγα χιλιόμετρα από τη  «μεγάλη φτωχομάνα» όπου της είχε συμβεί το εξής περίεργο περιστατικό. Μια μέρα ενώ  γυρνούσε ανυποψίαστη από την πρωινή της βόλτα για καφέ κι αφού είχε μοιράσει όπως συνήθιζε σε όποιον την καλημέριζε, όλα τα βαζάκια με πιπεριές τουρσί που είχε βάλει στην τσάντα της από νωρίς, βρέθηκε καταγής τ’ανάσκελα με έναν κύριο  να τη σκεπάζει ολοσχερώς. Η θεία δεν τον είχε δει να πλησιάζει κι έτσι γρήγορα συνειδητοποίησε οτι της είχε έρθει ουρανοκατέβατος. Αυτό προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στη θεία καθώς η ίδια ήταν πολύ ευχαριστημένη με τον άντρα της κι έτσι δε θυμόταν να είχε προσευχηθεί το προηγούμενο  βράδυ για κάτι παρόμοιο. Πάντα ένοιωθε κάποιες ενοχές βέβαια που ακολουθούσε την παιδική της συνήθεια να προσεύχεται στην τοπική σλαυομακεδονίτικη διάλεκτο και νά που τώρα είχε προκληθεί μεταφραστικό λάθος. Σε αυτό το σημείο αγαπητέ αναγνώστη  θα πρέπει να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου οτι τέτοιο λάθος δεν είχε προκύψει κι ότι αν ποτέ νοιώσεις, για κάποιο λόγο, την ανάγκη να προσευχηθείς μπορείς να το κάνεις στη γλώσσα της αρεσκείας σου. Όσες πιθανότητες έχεις να εισακουστείς στα ελληνικά, άλλες τόσο έχεις στη γλώσσα τωνWopkaimin από τη Δυτική Παπούα. Μεταξύ μας ελάχιστες. Ο κύριος που βρέθηκε φαρδύς πλατής  κατα μήκος της θείας είχε απλά πηδήξει από την ταράτσα της οικίας του με σκοπό την εκφορά από τον παπά του χωριου του «Δεύτε τελευταίο ασπασμο» αν και εφόσον ψάλλεται κάτι τέτοιο σε περιπτώσεις αυτοχειρίας. 

     Η απόφαση της θείας να μην ξεκινήσει  δίαιτα όλα αυτά τα χρόνια έσωσε έναν άνθρωπο από τη σύγκρουσή του με το νοθευμένο προϊόν της τσιμεντοβιομηχανίας  που είχε χρησιμοποιηθεί από τον εργολάβο  κατόπιν στημένου διαγωνισμού, την προηγούμενη χρονιά. Αυτό δεν το εκτίμησε βέβαια ο αηδιασμένος από τα δεινά της ζωής και τη κακούργα κοινωνία κύριος, ο οποίος σηκώθηκε και αφού τινάχτηκε, άρχισε να βρίζει  τη θεία Λίτσα, χρησιμοποιώντας ένα εξαιρετικά ευφάνταστο υβρεολόγιο. Θα ορθωνόταν βέβαια και η θεία να απαντήσει όπως σήκωνε το βάρος των περιστάσεων, όμως το βάρος που λίγο πριν την είχε πλακώσει της είχε προκαλέσει μετατόπιση σπονδύλου, σπασμένα πλευρά, και κάμποσα ακόμα ραγισμένα κόκαλα. Έτσι υπό αυτές τις συνθήκες προτίμησε να συνεχίσει να κάνει χρέη χαλκομανίας περιμένοντας  κάποιο ασθενοφόρο να την μαζέψει. 

Για κάμποσο μετά, η θεία έγινε ο καλύτερος φίλος του ορθοπεδικού και του φυσικοθεραπευτή, αλλα ποτέ δεν επανήλθε πλήρως, πράγμα  που είχε ως μόνο καλό οτι  μπορούσε να προβλέψει βάσει των πόνων,  τις αλλαγές του καιρού με αξιοζήλευτη ακρίβεια. Κάπως έτσι απαλλαχθήκαμε από την κακιά συνήθεια του «θείου» να δυναμώνει την τηλεόραση και να κάνει ένα ενοχλητικό συνεχές "Σσσσσς..." σα να ξεφούσκωνε, κάθε φορά που έπαιζε το ηχητικό σήμα του «ΚΑΙΡΟΥ» στην τηλεόραση.  Η θεία δεν έκανε τελικά καρίερα ως «κορίτσι του Καιρού» πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν τη ζητήθηκε ποτέ από κανένα τοπικό κανάλι, όμως απέκτησε έναν ορκισμένο εχθρό στο χωριό, ο οποίος την έβριζε όπου την πετύχαινε, την απειλούσε με μηνύσεις(;) και μαζί με αυτόν , για λόγους που ποτέ δε μάθαμε, η οικογένειά του που δεν εκτίμησε ποτέ το γεγονός της σωτηρίας.

   Θα ήταν εύκολο  στηριζόμενος κανείς  στα  εξιστορούμενα  γεγονότα να συμπεράνει ότι δεν πρέπει να αποπειράται να βοηθήσει όποιον δε θέλει να βοηθηθεί. Όμως τι  πρέπει να κάνεις όταν ο κίνδυνος να πέσει πάνω σου, δημιουργώντας σου σοβαρά  προβλήματα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής;

Α, ναι για το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου δεν είπαμε τίποτα. Η τιμωρία των αγωνιζόμενων δυνάμεων είτε εκλογικά, είτε  μέσω τηλεοπτικών χειροδικιών, έστειλαν το μήνυμα για το ποιος κάνει κουμάντο στις συνειδήσεις του κόσμου. Φυσικά αυτό έφερε μεγάλη απογοήτευση σ'όσους όλα αυτά τα χρόνια θυσίαζαν προσωπικές στιγμές, ή ακόμα και έπαιζαν καθημερινά κορώνα γράμματα το ψωμί του παιδιού τους, προκειμένου να δείξουν το δρόμο της σύγκρουσης με το προαποφασμένο μέλλον μας.  Αν πάλι αντέχεις και ζεις με κάποια αξιοπρέπεια κάτω από αυτές τις συνθήκες, αλλά παρ'όλα αυτά αγωνίζεσαι και ακούς ανθρώπους με πολύ μεγαλύτερες ανάγκες να σε χλευάζουν ή να κρυφογελούν με το εκλογικό σου πάθημα, φτάνεις εύκολα στο να πεις: "Άει σιχτίρ που θα αγωνίζομαι εγώ για τα ζώα, μόνο για την πάρτη μου θα ενδιαφέρομαι στο εξής". Όμως η εξαθλίωση είναι μεταδοτική και ήδη σε ψάχνεi. Καλά είναι τα νεύρα, καλές οι διαφωνίες και η (αυτο)κριτική, αν όμως αυτά σε κάνουν να επιστρέψεις στην ασφάλεια του καναπέ,  έχεις ήδη χάσει πολύ περισσότερα από όσα νομίζεις. Άλλωστε ακόμα κι αν πάψεις να ασχολήσε ενεργά με την πολιτική, εκείνη δε θα πάψει ποτέ να ασχολείται μαζί σου και κάποια στιγμή ενώ θα περπατάς ανέμελος, θα πέσει  να πλακώσει κι εσένα. Ρώτα και τη θεία Λίτσα.