Η προδοσία των Ιουνίων και ο Γαλιλαίος

   Περνάει ο καιρός  και οι μήνες χάνονται, μαζί με τα καλύτερά μας  χρόνια που "μου τά’φαγες εσύ ρε άχρηστε ενώ με πήρες ένα μπουμπούκι". Πέρασε ο Ιούνης που είναι ο έκτος μήνας του έτους, δέκατος για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, δωδέκατος στο αρχαίο αττικό με το όνομα Σκιροφοριών, τέταρτος στο ρωμαϊκό και πέμπτος αν είσαι φοιτητής-αριστεριστής σε κινηματική έξαρση και τον εντάσεις με το όνομα “Μαγιούνης” στα πλαίσια ενός, ενδεκάμηνης διάρκειας, έτους. Με τη συγχώνευση μηνών όμως  η επανάσταση δεν έρχεται πιο γρήγορα κι εσύ μη όντας πια φοιτητής ή μαθητής για να περιμένεις να κλείσουν οι σχολές και τα σχολεία για να πας διακοπές, νιώθεις πως η μόνη διαφορά με τους υπόλοιπους μήνες είναι ότι οι αισθήσεις σου βρίσκονται σε μεγαλύτερη εγρήγορση, καθώς βαθειά θαμμένα σεξιστικά ένστικτα αναπηδούν στο πέρασμα κάθε “άτιμης μισοφόριας”, για να ακολουθήσει ένα άγριο κοίταγμα, ένα σκούντηγμα ή ένας καυγάς με τον άνθρωπο πού’χεις “βιτρίνα στο πλευρός σου”. Βαθειά προδομένος  από τον Ιούνιο αυτός (ο άνθρωπος, αυτός), και από αυτήν την εποχική απιστία της σκέψης σου, σε κάνει να πιστεύεις ότι η ετυμολογία του μήνα έκ της  ζηλιάρας και μονίμως προδομένης “Juno”, της Ήρας δηλαδή στα λατινικά, δε μπορεί να είναι τυχαία. 

  Κι ο Καίσαρας που ήταν  Ιούλιος, την δημοκρατία που ίδρυσε ένας  Ιούνιος πρόδωσε, ο Λούκιος Βρούτος, για να προδοθεί με τη σειρά του από τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο,που ένοιωθε προδομένος από τη μητέρα του που είχε σχέση με τον Καίσαρα και αφού πριν ο ίδιος ο Βρούτος είχε προδώσει τη μνήμη του πατέρα του, συνεργαζόμενος με τον άνθρωπο που τον δολοφόνησε, τον Πομπήιο, ο οποίος τον είχε δολοφονήσει επειδή  είχε προδοθει από αυτόν, πολύ πριν κι ο ίδιος δολοφονηθεί από νέα προδοσία στην Αίγυπτο. Κι ύστερα ήρθε ένας Αύγουστος, ο Οκταβιανός συγκεκριμένα, σαν κάθε πράγμα πού’ρχετε στον  καιρό του και τους έστειλε όλους διακοπές, μόνιμα.

   Προδομένος κι εσύ  από τις προσδοκίες ενός Ιουνίου, όπου είχες αγανακτήσει παρέα με πολύ ακόμα  κοσμο και είδες την αγανακτησή σου να γίνεται μοχλός χειραγώγησης και αφορμή για να τεθούν σε λειτουργία σενάρια, με νέους ρόλους για παλιά πρόσωπα και νέα πρόσωπα για παλιούς ρόλους. Είδες την αγανάκτηση να μη γίνεται συνείδητή πάλη ενάντια στους «από πάνω»,  αλλά τυφλό μίσος ενάντια στους «από κάτω» και στους «δίπλα». Τώρα περιμένεις καθηλωμένος. Διαβάζεις την εφημερίδα σου, βλέπεις ειδήσεις και προσπαθείς να καταλάβεις πίσω από τις λέξεις τι κρύβει ο Αλέξης, αφού έμαθες οτι το σύστημα είναι τόσο ικανό ωστε να κρύψει ολόκληρο Βενιζέλο πίσω από τον Σαμαρά (είχε προσθέσει όγκο αριστερά του με τον Κουβέλη). Περιμένεις εγκλωβισμένος σε δίπολα, για το ποιός θα σε σώσει, ο μεν ή ο δε(ν); Οι επαναλήψεις στην τηλεόραση έκαναν τη δουλειά τους κι εσύ τώρα  έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στον Διονύση Δάγκα και τον Τίμο Σταμάτη. Ξέρεις απ’έξω ακόμα και τη σειρά των επεισοδίων, όμως επιμένεις να παίζεις το ρόλο του τηλεθεατή.  Ιδίως τώρα που το τηλεκοντρόλ βρίσκεται σε κρίση αφόρτιστης μπαταρίας,  εσύ δε λες να σηκωθείς για  να αλλάξεις κανάλι.  Όσο αγανακτούσες κόλλησες μικροαστικές ασθένειες όπως ψευδαισθήσεις και ανυπομονησία, ή μάλλον ήσουν πάντα φορέας αλλά η συνεχής σου τριβή με άλλους ασθενείς σε έκανε να τις εκδηλώσεις. Ίσως να κόλλησες εκεί και τον φασισμό. Χρόνια εκτεθημένος σε αυτόν ο οργανισμός σου βρέθηκε εξασθενημένος και επιρρεπής. Ο φασισμός της αρβύλας δίνει άλλοθι στον φασισμό της γραβάτας και το αντίθετο  κι εσύ  μπροστά από το δελτίο ειδήσεων του STAR που δίνει και παίρνει άλλοθι  από τα «σοβαρά» δελτία ειδήσεων με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, σκέφτεσαι ποιος από τους φασισμούς είναι προτιμότερο να σε κοπανήσει..

   Προδομένος κι εγώ, κοιτάζω αμήχανα τον Ιούνιο που φεύγει και ενώ όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι φταίει, εγώ σκέφτομαι τον Ιούνιο του 1633. Τότε που η Ιερά εξέταση διέταξε τη σύλληψη του Γαλιλαίου για διασπορά αιρετικών ιδεών. Βλέπετε παρά τον χλευασμό της κοινωνίας του  και τις απειλές της εξουσίας, εκείνος επέμενε οτι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίθετο. Δεν ξέρω αν δε μπορούσε να τους πείσει λόγω της ξύλινης γλώσσας του, της χρήσης βαρέων  και ντεμοντέ επιστημονικών όρων ή του κακού επικοινωνιακού του προφίλ. Δεν ξέρω αν έκανε ποτέ δημόσια αυτοκριτική, όπως θα επιθυμούσε η Ιερά Εξέταση ή αν άλλαξε τη στρατηγική πειθούς του. Το βασικότερο όμως είναι ότι δεν ξέρω τα ονόματα των Δικαστών του και εκείνων που τον χλεύαζαν στον δρόμο. Μόνο τον Γαλιλαίο ξέρω.

  Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός  και οι μήνες χάνονται, μαζί με τα καλύτερά μας  χρόνια, "που μου τά’φαγες εσύ ρε άχρηστε ενώ με πήρες ένα μπουμπούκι", και εμείς περιμένουμε τον ερχομό ενός Οχτώβρη, ενός Νοέμβρη ή έστω ενός Δεκέμβρη κι ας πέσει και Φλεβαρομάρτη.