Το μποζόνιο, η επιστολή του Μητροπολίτη και ο Χικμέτ

    Μεγάλη ιστορία φίλε το μποζόνιο.  Εκτός του ότι εντάξαμε μια νέα λέξη στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, έχουμε κάτι να συζητάμε τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές, που μας πέρασε η καούρα για τους «εκ παρθενογεννέσεως» φασίστες, πού ‘γιανε το μάτι του Σαμαρά (που δεν έπαψε όμως να μας κοιτά με μισό μάτι), που δεν έχει Γιούρο ως αφορμή να βρίζουμε τους Γερμανούς  (που είναι φίλοι μας)  και που δε φαίνεται να γίνεται και καμιά μεταγραφή αεροδρομίου στη μπάλα.  Η συζήτηση εννοείται πως γίνεται στα ίδια επίπεδα σοβαρότητας με τα άλλα προαναφερθέντα θέματα, αυστηρά και μόνο από βαθείς γνώστες του αντικειμένου π.χ.  «Τι έγινε ρε;  Ο Σαμαράς  πήγε και ξεματιάστηκε με το που βγήκε πρωθυπουργός ;  Θα τον μάτιασε η κουφάλα η Μέρκελ επειδή ο συνεπώνυμός του, τους το φυστίκωσε στην Πολωνία. Εσείς κανα παίχτη θα πάρετε ή πρέπει να  γίνει πρώτα κανά ΜΠΑΜ  εκεί στην Ελβετία που γίνονται τα πειράματα για να δείτε πρωτάθλημα; Α ρε Κασιδιάρης που σας χρειάζεται!»

     Αρκετοί βέβαια ήταν κι αυτοί που έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον. Όσο μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς  ως πραγματικό ενδιαφέρον  τις αναζητήσεις  μέσω Google, με την ελπίδα  οι γνώσεις πάνω στο εν λόγω μποζόνιο να  δώσουν στον ενδιαφερόμενο, υπόσταση  στον γυναικείο πληθυσμό της  παρέας , αντίστοιχη με αυτήν που έδωσε στην  Ύλη. Τόσο διάβασμα είχαν να ρίξουν από τις πανελλήνιες, με τη διαφορά ότι τώρα ίσως να αξίζει και τον κόπο.

Μεγάλο ενδιαφέρον φαίνεται να δείχνει και η εκκλησία.  Πρώτα  άντεξε την αμφισβήτηση του ότι ο κόσμος δε φτιάχθηκε σε έξι μέρες και μια για τα καλορίζικα, ύστερα ανέχθηκε τις απόψεις  ότι η γη δεν είναι επίπεδη, μετά άρχισε να κάνει τα στραβά μάτια με το ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο και όχι το αντίθετο, κατόπιν το ότι ο Αδαμ ίσως νά’χε πρωτοξάδελφο  τον προπάππου της τσίτας... ε λοιπόν νισάφι! Ως εδώ! Τώρα ήρθε η ώρα να πάρει τη ρεβάνς απέναντι στου κακούς επιστήμονες που για δεκαετίες  της χαλάνε τις, κατά τα άλλα, επιστημονικά προσεγμένες μπίζνες της.  Ο πόλεμος έχει αρχίσει άλλωστε από παλιά. Στην αρχή τον ρόλο της επιστήμης τον έπαιζε ο οξ’αποδώ himself, πού’κανε τον  Όφι (ο Εργοτέλης δεν είχε ανέβει ακόμα κατηγορία) και έψησε την Εύα να δοκιμάσει τον καρπό της Γνώσης (τό πιασες το υπονοούμενο). Στα επόμενα χρόνια, μέχρι τον μεσαίωνα αλλά και τη αναγέννηση, τον ρόλο τον ανέλαβαν  τα τσιράκια εκείνου που ενίοτε σπάει το ποδάρι του και στον ελεύθερο χρόνο του συνουσιάζεται με τα παιδιά του, οι «μάγοι» και  οι «αιρετικοί». Ίσως  γι’αυτό όταν κάποιος διατύπωνε μια θεωρία έπρεπε να επισημάνει πρώτα, ότι κάτι είχε πέσει στο κεφάλι του (π.χ. μήλο)ωστε να δικαιολογηθεί εκ των προτέρων (βλ.Νεύτων).  Ύστερα κατά τον Διαφωτισμό, την περίοδο πριν και μετά  τις αστικές επαναστάσεις, εως και σήμερα, (αν ονομάζεσαι Dan Brown και  πρέπει να βγάλεις τίμια το παντεσπάνι σου)  τη σκυτάλη πήραν οι «μασόνοι»  και οι «ιλουμινάτι», που  σταματούν να συνομωτούν για την παγκόσμια κυριαρχία τους , μόνο για να πάνε τουαλέτα.

Απολαυστική η σχετική με το θέμα επιστολή, του επαγγελματία επιστολογράφου Σεραφείμ, που όταν δε γράφει, στον ελεύθερο χρόνο του δηλαδή, κάνει  τον Μητροπολίτη Πειραιώς και ονειρεύεται όταν μεγαλώσει να γίνει Χριστόδουλος . Σε αυτήν την επιστολή λοιπόν, αφού φλυαρεί προσπαθώντας να πείσει το αναγιγνώσκον ποίμνιο, ότι κατέχει τα επιστημονικά θέματα σε βαθμό τέτοιο, που να κάνει το Μ.Ι.Τ. στας Μασατσούτσας των Ηνωμένων Πολιτειών, να σκέφτεται την ανακήρυξη του ως  ομότιμο καθηγητή, καταρρίπτει πλήρως τη θεωρία περί  σωματιδίου του Θεού ή σωματιδίου «Θεός» όπως αυστηρά μας διορθώνει. Όχι δεν την καταρρίπτει επειδή οι επιστήμονες βασίζονται σε λανθασμένα στοιχεία, ούτε επειδή  φοβάται ένα επιστημονικό φιάσκο λόγω λανθασμένου προσανατολισμού της έρευνας. Την καταρρίπτει  απλά γιατί είναι προϊόν δαιμονισμού. Έτσι, παστρικά πράγματα.  Οι εκφράζοντες αντίθετη άποψη, συνάδελφοι-επιστήμονες του αγαπητού Μητροπολίτη, απλά πάσχουν από «κρετινισμό» και «μωρολογούν» όντας «κατεχόμενοι» από «δαιμόνια». Όλα αυτά τα βασίζει στο γεγονός ότι το μποζόνιο είναι ένα ασυνείδητο σωματίδιο, το οποίο δεν άνοιξε διάλογο με τους επιστήμονες που το ανακάλυψαν, τύπου: «καλημέρα, είμαι ένα μποζόνιο και με λένε Βαγγέλη , αλλά εσείς να με λέτε του Χιγκς», οπότε αφού είναι άνευ ικανότητας λόγου πώς σκατά νά’πε «γενηθήτω φῶς» και νά γινε και πώς στην ευχή διέταξε “γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός· καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτούς·» ε;  Εδώ θά θελα να προσθέσω ότι το μποζόνιο δεν έχει ούτε χέρια ώστε να πλάσει τον Αδάμ, πόσο μάλλον την Εύα, πράγμα που δεν επισήμανε ο Μητροπολίτης, ελπίζω όχι εσκεμμένα.

Το αποκορύφωμα της επιστολής όμως είναι το εκκλησιαστικό απωθημένο κατά του δαρβινισμού και της θεωρίας της εξέλιξης,( όπως την (παρ)ερμηνεύουν οι ίδιοι) που εκφράζεται στο τέλος.  Δεν  ξέρω αν φταίει το περίπου ομόηχον του «δαρβινισμός» με το «δαιμονισμός» που μπορεί να δημιουργεί  συγχύσεις, παρόμοιες με το «Έξω οι Σκωτσέζοι» που φώναζαν οι θεούσες στους  κινηματογράφους που έπαιζαν τον «Τελευταίο Πειρασμό» του Σκορτσέζε, μην έχοντας ακούσει καλά το όνομα του σκηνοθέτη. Ίσως να φταίει το ότι δεν έχει εμφανιστεί εώς σήμερα χιπαντζής, να περνάει  ναρκισσιστικά τις ώρες του  μπροστά από τον καθρέφτη του, για να πετύχει το μουστάκι και το μούσι του Παλαιών Πατρών Γερμανού, σαν ένδειξη ανωτερότητας  προς τους υπόλοιπους χιπαντζήδες,ώστε να υπονοηθεί η οποιαδήποτε, έστω και μακρυνή, συγγένεια με το είδος του Μητροπολίτη. Ίσως το γεγονός ότι τα συμπαθή πρωτεύοντα όταν πεινάνε δεν ελπίζουν προσευχόμενα, για "μπαν(μ)άννα"εξ ουρανού, αλλά ψάχνουν για τροφή, να έχει εξοργίσει τους ρασοφόρους ποιμένες. Κανείς άλλωστε δε μπορεί να πάρει όρκο ότι στις τρυφερές τους στιγμές η Εύα δεν ξεψείριζε τον Αδάμ και στη συνέχεια δεν τρεφόταν με το αποτέλεσμα της αναζητήσεώς της.

Ένα μποζόνιο ξέρει, αν μπορεί τελικά θα  εξηγηθεί τίποτα παραπάνω, εκτός του ότι όλα ξεκίνησαν από κάτι που παραπέμπει στον Μπόζο τον παλιάτσο, οπότε αντίστοιχο είναι και το αποτέλεσμα. Μπορεί να είναι η αρχή για μια πλήρη κατανόηση του σύμπαντος και της ζωής ή απλά ένα επιστημονικό φιάσκο. Όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι όλη αυτή η ιστορία, και πραγματικά είναι, τον δύσκολο τούτο καιρό, σού ρχονται αυθόρμητα οι στίχοι του Χικμέτ και η τάση να βγάλεις τη γλώσσα στα «αστροφώτιστα διαστήματα» για χάρη των ανθρώπων που τους ‘μποδίζουν να βαδίσουν, οι επουράνιοι και οι κοσμικοί αφέντες. Εκείνοι που προτιμούν είτε να απλώνουν το σκοτάδι της αμάθειας ή να κρατούν εξαρτημένη τη Γνώση από τις χρηματοδοτήσεις τους, για να την κατευθύνουν αναλόγως. Οι ίδιοι που στη συνέχεια  σου κουνάν το δάχτυλο για την άγνοιά σου, που σε κοροϊδεύουν για την ημιμάθεια σου και πέφτουν από τα σύννεφα όταν συνειδητοποιούν πως καλά διανεμομένες από τους ίδιους"περιθωριακές" απόψεις που ανήκουν στον Μεσαίωνα, κερδίζουν όλο και περισσότερες συνειδήσεις ανθρώπων.