Τα Συνέδρια των Άλλων

  Σε θέλω έναν βροντόφωνο Δημοκράτη. Να φωνάζεις  και να σε ακούω. Να διαφωνείς και να σε κάνω δικό μου. Να φωνάζω ότι είσαι δικός μου και οι δικοί σου να σε κοιτούν με καχυποψία. Να διστάζεις να διαφωνήσεις, μήπως και πω πως είσαι  δικός μου κι έτσι να αποδεικνύω ότι σε φιμώνουν. Έχω πλέξει ρούχο για την περίσταση, από καιρό για σένα, στα μέτρα μου. Tο φοράω, χωρίς να το ξέρεις, στο ομοίωμά σου και το γυρίζω δεξιά κι αριστερά στα πανηγύρια για να το βλέπουν όλοι.
  Το photoshop προϋπήρχε ξέρεις των υπολογιστών. Προϋπήρχε και της ίδιας της φωτογραφίας. Υπήρχε από πολύ παλιά αυτό της σκέψης και των προθέσεων.  Εγώ παίρνω το βλέμμα, τα λόγια σου, τις επιθυμίες σου και τα προβάλλω με το βλέμμα μου ως προβολέα, τα λόγια μου ως αναμεταδότη και τις επιθυμίες μου ως κινητήρα. Έχω και σενάριο έτοιμο, χολιγουντιανό. Εσύ θα' σαι ο καλός, αυτός που έβλεπε τον κίνδυνο να έρχεται. Οι σύντροφοί σου θα είναι οι στενόμυαλοι συντηρητικοί που εθελοτυφλούν μεταξύ άγνοιας και συμφερόντων. Θα βάλω κι έναν πύργο, γυάλινο, να κόβει την ανάσα. Εκεί θα μένει ο αδίστακτος ηγέτης με τον σκληρό πυρήνα των αυλοκολάκων. Ή καλύτερα ο ηγέτης θα είναι γυναίκα. Αναφορά στον αρχέγονο φόβο των αντρών από τα χρόνια της μητριαρχίας. Μια Κλυταιμνήστρα, μια Εύα, μια Λίλιθ, μια Σαλώμη. Αδίστακτη και πανίσχυρη παρά το μπόι της, θα ζητήσει την κεφαλή σου επί πίνακι και όλοι θα τρέξουν να της την προσφέρουν. Και τότε θα φανώ εγώ σαν φάρος ελπίδας που με τις ακτίνες του θα ζεστάνει τον κρύο πύργο της μοναξιάς, θα λιώσει τις παγωμένες ψυχές των αυλοκολάκων και θα μαλακώσει τον σκληρό πυρήνα της ραδιούργας βασίλισσας.
   Αν πάλι δε θέλεις να ακολουθήσεις το σενάριο δεν πειράζει. Θα 'σαι ο ρομαντικός, ο αισθηματίας που αφήνει λουλούδια στα μαυσωλεία ελπίζοντας ανάσταση νεκρών. Ο γραφικός που θα σε κοιτάμε με συμπόνοια και κατανόηση. Δείχνοντάς σε, θα βλέπουμε όλοι εκείνον που διαφώνησε αλλά ήταν αδύναμος να ξεφύγει λόγω των σκληρών δεσμωτών. Τον αγνό σύντροφο που δεν άντεξε τις πιέσεις που δεχόταν και σιώπησε. Ο,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις θα είσαι δικός μας. Όχι γιατί το αποφάσισες εσύ, αλλά επειδή το θελήσαμε εμείς. Είτε ως σιωπηλή πλειοψηφία της βάσης, είτε ως λαμπρό μυαλό που σε έφαγαν οι δικοί σου. Δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Είτε μιλήσεις, είτε μείνεις σιωπηλός ο,τι κι αν (δεν) πεις θα χρησιμοποιηθεί εις βάρος τους.

Υ.Γ. Οι πλιατσικολόγοι σύμμαχοι του αεροψεκαζόμενου μεγαλοαστού και πνευματικού τέκνου του θεωρητικού της Χούντας, ορέγονται νέο 1991. Απ΄ότι φαίνεται θα τα βρουν με τον μικροαστό που ελπίζει σε νέο 2004 κάπου στη μέση. Εμπρός λοιπόν για τις Δαμανάκες και τους Κουβελαίους του μέλλοντός μας. Εμπρός να πείσουμε το Δ.Ν.Τ να μην υποπέσει στις πιέσεις της κακιάς χοντρής προτεστάντισσας από τη Γερμανία. Εμπρός να δείξουμε πως ούτε τα  ξερονήσια ούτε οι φυλακές, αυτό που χρειαζόταν ήταν τρίχες κατσαρές.