Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πάρα πολλά χρόνια, τόσα πολλά (περίπου δεκαοκτώ) που κάνει τις μνήμες να φθείρονται, ιδρύθηκε ένα μικρό κόμμα, πάρα πολύ πατριωτικό. Ήταν τόσο πατριωτικό που έπρεπε να το προσδιορίζουν γεωγραφικά και έτσι το ονόμασαν "Ελληνικό Μέτωπο".Τα μέλη του δε, ήταν τόσο πατριώτες που δήλωναν με κάθε ευκαιρία πως δεν είναι φασίστες αλλά απλά εθνικιστές. Πρόεδρος του υπήρξε ένας πάρα πολύ καλός κύριος που τον έλεγαν κύριο Μάκη. Ο κύριος Μάκης ο πατριώτης, όπως κάθε καλός φασιστ...συγγνώμη εθνικιστής, το μόνο που αγαπούσε παραπάνω από την πατρίδα, ήταν η εξουσία και το χρήμα. Όμως αν τον ρωτούσε κανείς αυτόν και τα υπόλοιπα μέλη του κόμματος, ποιό ακριβώς χρήμα αγαπούσαν περισσότερο, θα σου έλεγαν με ένα στόμα, μια φωνή, περήφανα και βροντερά: "Σαν την πατριωτική δραχμούλα δεν έχει" και από το γραφείο τύπου του κόμματος ο κύριος Χρήστος θα πρόσθετε: "Πιστεύουμε ότι πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ότι το ΕΥΡΩ, η Ο.Ν.Ε. και η Ε.Ε. είναι γεωπολιτικά κατασκευάσματα Γερμανίας και Γαλλίας για να κηδεμονεύσουν όλη την Ευρώπη, και υπακούουν στις ανάγκες του γερμανικού κεφαλαίου για επέκταση και κυριαρχία".
Όμως σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε., το "ΜΕΤΩΠΟ" δεν τα κατάφερε να ενταχθεί στις καρδιές των Ελλήνων. Ο κύριος Μάκης στεναχωριόταν, ενώ τα βράδυα δε μπορούσε να κοιμηθεί όσες φορές κι αν άλλαζε πλευρό. Από πλευρό σε πλευρό κατέληξε στον Πλεύρη που το κόμμα του πήγαινε καλύτερα ανάμεσα στους φασισ...σκατά....πατριώτες.
Ομολογουμένως ο κύριος Μάκης εκτός από πατριώτης, ήταν και ωραίος ως Έλλην. Συχνά λοξοκοίταζε φέρνοντας σε αμηχανία τον κύριο Πλεύρη.Φήμες τον παρουσίαζαν ως Greek Lover με επιτυχίες στον εκ Γαλλίας τουρισμό. Γρήγορα στο φως της δημοσιότητας ήρθε το μακροχρόνιο φλερτ του με τον μονσιέ Ζαν Μαρί. Ο μονσιέ Ζαν Μαρί ήταν διάσημος για την προτίμησή του στο ελληνικό στοιχείο, ενώ ακουγόταν έντονα οτι διατηρούσε κι άλλη σχέση με Έλληνα. Συγκεκριμένα με τον κύριο Γιώργο, τον επίσης πατριώτη που διατυμπάνιζε παντού τον έρωτά του λέγοντας μετά την εκλογική επιτυχία του Zαν Μαρί το 2002: «Και τι άσχημο είπε ο Λεπέν; Κι εμείς τα ίδια δεν λέμε από ‘δω; Ο Λεπέν είναι το φιλότιμο των Γάλλων και θέλω να ελπίζω ότι το φιλότιμο των Ελλήνων δεν θα είναι υποδεέστερο από το φιλότιμο των Γάλλων» (22/4/02).
Θύμωσε πολύ ο κύριος Γιώργος ο επίσης πατριώτης (κάποιοι τον έλεγαν και φασίστα) όταν έμαθε για τον κύριο Μάκη τον πατριώτη που αγαπούσε τη δραχμή και μισούσε την Ο.Ν.Ε.και δήλωσε: «Να τους κόψουν τα πόδια (σ.σ.: στους ακροδεξιούς), να τους αποκεφαλίσουν, να τους βγάλουν τα μάτια. Ποσώς με ενδιαφέρει. Ας τη γρατσουνίσουν, ας τη λασπώσουν, είναι κάτι που δεν μου ανήκει.Αν θέλουν να βρουν Ακροδεξιά ας ψάξουν στο 0,8% του κ. Βορίδη. Αυτός είναι στην ομάδα του κ. Λεπέν. Εγώ ανήκω στην ευρωπαϊκή Δεξιά…» («Τύπος της Κυριακής», 20/10/02) συμπληρώνοντας μετά από καιρό «Ο Λεπέν εκφράζει μια ιδιάζουσα φασιστική νοοτροπία, την οποία εγώ θεωρώ εχθρό της κοινωνίας και της δημοκρατίας».
Όμως αυτή η διαμάχη μεταξύ των πατριωτών για το ποιος είναι πιο φασίστας έφερε τους δυο άντρες πιο κοντά.«Θέλω κοινή πορεία με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και τον Μάκη Βορίδη (...). Σχηματικά θα το πω, αν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι διμοιρία και ο ΛΑ.Ο.Σ. λόχος, τότε αυτό που θα δημιουργήσουμε μαζί θα είναι τάγμα. Και για να γίνει αυτό θα χρειαστούμε τους καλύτερους αξιωματικούς του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ». Αποφάσισαν έτσι να αφήσουν όσα τους χωρίζουν και να βρουν όσα τους ενώνουν: Την αγάπη για εξουσία, για χρήμα (ανεξαρτήτως νομίσματος), το σαδομαζώ βίτσιο για στολή κι αρβύλα, μα προπαντώς το ότι ο "πρώτος τους" ήταν το ίδιο πρόσωπο: Ο κυρ Γιώργης, ο επαναστάτης με τον γύψο και το φλογισμένο πουλί. Λαμπρές μέρες έζησε επί κυρ Γιώργη, ο Γιώργος ο επίσης πατριώτης, αν και είχε παράλληλα μια επιπόλαιη σχέση με Εστεμμένο, όταν έκανε καριέρα ως άνθρωπος της Αυλής. Ο κύριος Μάκης ως λαμπρός ακτιβιστής νεολαίος, που το αίμα του έβραζε, αγάπησε τον κυρ Γιώργη όταν πλέον δεν ήταν στα πράγματα και ηγήθηκε της νεολαίας του κόμματος που καθοδηγούσε από τας φυλακάς. Αυτή τη στροφή του κυρ Γιώργη στον κύριο Μάκη, δεν του τη συγχώρεσε ποτέ ο Γιώργος ο πατριώτης και γι'αυτό δεν του επέτρεψε να βάλει για περιφερειάρχης το 2006 "Φοβήθηκα, απλώς, ότι ο Βορίδης έχει μια ιστορία που με πάρα πολλή τέχνη την έχω καλύψει.(...) Με τον Λεπέν, τα τσεκούρια και τα σχετικά. Ολα αυτά, λοιπόν, λέω, για φαντάσου, ξαφνικά, 30 Οκτωβρίου, κάποιο «καλό παιδί» από τη Ν.Δ. ή από την ομάδα του Τσίπρα, να μου πετάξει ένα βίντεο στον αέρα. Κι άντε μετά να τρέχω να εξηγώ"(«Εθνος» 23.10.2006).
Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια στον κύριο Μάκη. Η ανάγκη προστασίας του μισητού Ευρώ που μέχρι πρότινως θα απειλούσε την εθνική κυριαρχία και ο άσπονδος φίλος του Γιώργος (πατριώτης), τον φέρνουν στην εξουσία. Ως γνωστόν όταν κάποιος πατριώτης (όχι φασίστας) πιάνει καρέκλα σπάνια την αφήνει αναίμακτα. Το αίμα που έπρεπε να χυθεί ήταν του "άσπονδου" (για πολλούς και ασπόνδυλου), ενώ η νέα πριγκηπική αγκαλιά που άνοιξε ήταν του κυρ Αντώνη, του διαπραγματευτή του Θεού.
Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι όπως το πάμε θα ζήσουν και καλύτερα.
Υ.Γ.: Το παρακάτω απόσπασμα (εικόνα), από το περιοδικό της νεολαίας του παλαιού κόμματος του κύριου Μάκη, αφιερώνεται στον κυρ Αντώνη τον θεϊκό διαπραγματευτή, με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης, χάριν βοηθείας στο δύσκολο έργο της εξιχνίασης του λόμπι της δραχμής:
Εικόνα αλιευμένη από εδώ
Όμως σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε., το "ΜΕΤΩΠΟ" δεν τα κατάφερε να ενταχθεί στις καρδιές των Ελλήνων. Ο κύριος Μάκης στεναχωριόταν, ενώ τα βράδυα δε μπορούσε να κοιμηθεί όσες φορές κι αν άλλαζε πλευρό. Από πλευρό σε πλευρό κατέληξε στον Πλεύρη που το κόμμα του πήγαινε καλύτερα ανάμεσα στους φασισ...σκατά....πατριώτες.
Ομολογουμένως ο κύριος Μάκης εκτός από πατριώτης, ήταν και ωραίος ως Έλλην. Συχνά λοξοκοίταζε φέρνοντας σε αμηχανία τον κύριο Πλεύρη.Φήμες τον παρουσίαζαν ως Greek Lover με επιτυχίες στον εκ Γαλλίας τουρισμό. Γρήγορα στο φως της δημοσιότητας ήρθε το μακροχρόνιο φλερτ του με τον μονσιέ Ζαν Μαρί. Ο μονσιέ Ζαν Μαρί ήταν διάσημος για την προτίμησή του στο ελληνικό στοιχείο, ενώ ακουγόταν έντονα οτι διατηρούσε κι άλλη σχέση με Έλληνα. Συγκεκριμένα με τον κύριο Γιώργο, τον επίσης πατριώτη που διατυμπάνιζε παντού τον έρωτά του λέγοντας μετά την εκλογική επιτυχία του Zαν Μαρί το 2002: «Και τι άσχημο είπε ο Λεπέν; Κι εμείς τα ίδια δεν λέμε από ‘δω; Ο Λεπέν είναι το φιλότιμο των Γάλλων και θέλω να ελπίζω ότι το φιλότιμο των Ελλήνων δεν θα είναι υποδεέστερο από το φιλότιμο των Γάλλων» (22/4/02).
Θύμωσε πολύ ο κύριος Γιώργος ο επίσης πατριώτης (κάποιοι τον έλεγαν και φασίστα) όταν έμαθε για τον κύριο Μάκη τον πατριώτη που αγαπούσε τη δραχμή και μισούσε την Ο.Ν.Ε.και δήλωσε: «Να τους κόψουν τα πόδια (σ.σ.: στους ακροδεξιούς), να τους αποκεφαλίσουν, να τους βγάλουν τα μάτια. Ποσώς με ενδιαφέρει. Ας τη γρατσουνίσουν, ας τη λασπώσουν, είναι κάτι που δεν μου ανήκει.Αν θέλουν να βρουν Ακροδεξιά ας ψάξουν στο 0,8% του κ. Βορίδη. Αυτός είναι στην ομάδα του κ. Λεπέν. Εγώ ανήκω στην ευρωπαϊκή Δεξιά…» («Τύπος της Κυριακής», 20/10/02) συμπληρώνοντας μετά από καιρό «Ο Λεπέν εκφράζει μια ιδιάζουσα φασιστική νοοτροπία, την οποία εγώ θεωρώ εχθρό της κοινωνίας και της δημοκρατίας».
Όμως αυτή η διαμάχη μεταξύ των πατριωτών για το ποιος είναι πιο φασίστας έφερε τους δυο άντρες πιο κοντά.«Θέλω κοινή πορεία με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και τον Μάκη Βορίδη (...). Σχηματικά θα το πω, αν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι διμοιρία και ο ΛΑ.Ο.Σ. λόχος, τότε αυτό που θα δημιουργήσουμε μαζί θα είναι τάγμα. Και για να γίνει αυτό θα χρειαστούμε τους καλύτερους αξιωματικούς του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ». Αποφάσισαν έτσι να αφήσουν όσα τους χωρίζουν και να βρουν όσα τους ενώνουν: Την αγάπη για εξουσία, για χρήμα (ανεξαρτήτως νομίσματος), το σαδομαζώ βίτσιο για στολή κι αρβύλα, μα προπαντώς το ότι ο "πρώτος τους" ήταν το ίδιο πρόσωπο: Ο κυρ Γιώργης, ο επαναστάτης με τον γύψο και το φλογισμένο πουλί. Λαμπρές μέρες έζησε επί κυρ Γιώργη, ο Γιώργος ο επίσης πατριώτης, αν και είχε παράλληλα μια επιπόλαιη σχέση με Εστεμμένο, όταν έκανε καριέρα ως άνθρωπος της Αυλής. Ο κύριος Μάκης ως λαμπρός ακτιβιστής νεολαίος, που το αίμα του έβραζε, αγάπησε τον κυρ Γιώργη όταν πλέον δεν ήταν στα πράγματα και ηγήθηκε της νεολαίας του κόμματος που καθοδηγούσε από τας φυλακάς. Αυτή τη στροφή του κυρ Γιώργη στον κύριο Μάκη, δεν του τη συγχώρεσε ποτέ ο Γιώργος ο πατριώτης και γι'αυτό δεν του επέτρεψε να βάλει για περιφερειάρχης το 2006 "Φοβήθηκα, απλώς, ότι ο Βορίδης έχει μια ιστορία που με πάρα πολλή τέχνη την έχω καλύψει.(...) Με τον Λεπέν, τα τσεκούρια και τα σχετικά. Ολα αυτά, λοιπόν, λέω, για φαντάσου, ξαφνικά, 30 Οκτωβρίου, κάποιο «καλό παιδί» από τη Ν.Δ. ή από την ομάδα του Τσίπρα, να μου πετάξει ένα βίντεο στον αέρα. Κι άντε μετά να τρέχω να εξηγώ"(«Εθνος» 23.10.2006).
Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια στον κύριο Μάκη. Η ανάγκη προστασίας του μισητού Ευρώ που μέχρι πρότινως θα απειλούσε την εθνική κυριαρχία και ο άσπονδος φίλος του Γιώργος (πατριώτης), τον φέρνουν στην εξουσία. Ως γνωστόν όταν κάποιος πατριώτης (όχι φασίστας) πιάνει καρέκλα σπάνια την αφήνει αναίμακτα. Το αίμα που έπρεπε να χυθεί ήταν του "άσπονδου" (για πολλούς και ασπόνδυλου), ενώ η νέα πριγκηπική αγκαλιά που άνοιξε ήταν του κυρ Αντώνη, του διαπραγματευτή του Θεού.
Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι όπως το πάμε θα ζήσουν και καλύτερα.
 |
| Και η Ελλάδα κύριε δεν είναι στο Ευρώ; |
Εικόνα αλιευμένη από εδώ
