Φιγούρες Ρημαγμένες, σκιές εποχών περασμένων.
Με χέρια τεντωμένα και πόδια που δεν υπακούν.
Λενε την ιστορία τους με την ελπίδα μιας κάθαρσης.
Την επαναλαμβάνουν, μα το βάρος στο στήθος, ίδιο.
Απ' τα συντρίμμια τους τίποτα δε έχει μείνει πια να μαζευτεί.
Στα διαμερισματά τους χωμένοι,
με μια παλιά κουρτίνα στο κατάρτι,
με ένα σπασμένο παντζούρι σα σκαρί
να χτυπά για να θυμίζει πως κάποτε ως ζωντανοί,
έπλεαν στις ανοιχτές θάλασσες κάποιας νιότης.
Με το τιμόνι στα χέρια τα δικά τους
ή έστω κάποιο κουπί σε ένα κάτεργο σκοτεινο.
Έπλεαν,
με ελπίδα.
προς κάποια άγνωστη πατρίδα.
Έπλεαν,
με προορισμό, με σκοπό και πίστη.
Έπλεαν,
μα πλέον ψάχνουν κάτι να επιπλέυσουν,
μέχρι να εκπνέυσουν για μια τελευταία φορά,
μαζί με τον αέρα που ταξίδευε την ιστορία τους,
και αυτό, το βάρος στο στήθος.
εντονο διαβημα διαμαρτυριας για την αποσυρση(?) της αναρτησης για του κουφο(νησιου) την πορτα. Να γινει ΕΔΕ, προκαταρκιτκη ερευνα, εξεταστικη της βουλης και να καταγγελθουν τα ξενα και ντοπια συμφεροντα . . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολογούμαι.Η προηγούμενη ανολοκλήρωτη δημοσίευση είχε γίνει από λάθος ενώ βρισκόταν στα "Πρόχειρα". Οποιαδήποτα φήμη για εξωτερική πίεση από ντόπια και ξένα συμφέροντα ή "παντόφλα" είναι ανακριβής.
ΑπάντησηΔιαγραφή